Vandaag wederom opgestaan met de zon die achter de bergen vandaan de boel kwam opwarmen. Dat is lekker wakker worden zo, als het nog niet zo heet is ! Het zou wederom een zonnige dag worden, dus besloten we om er niet op uit te trekken met de auto, maar een stukje te gaan wandelen. Er was een weg langs het meerin de richting van het noorden, wat uiteindelijk bij Vantone zou ophouden. We hadden gehoord en gelezen dat daar een restaurant zou zijn op een van die campings. Dat leek ons wel een goed plan en doel voor de lunch.

Al wandelend, hier en daar in de schaduw van de bergen, arriveerden we in Vantone. Daar lagen 3 campings aan het meer. Het was er bijzonder rustig, naseizoen was hier duidelijk merkbaar. Het restaurant zag er dicht uit en plotseling werd er een deur open gedaan en 'die mama' liet ons weten dat we hartelijk welkom waren voor de lunch. We bleken de enige gasten te zijn !

Wat bleek, die avond hadden ze een reservering voor70 personen uit een nabij gelegen plaatsje (Borghe) en een andere avond voor nog eens 100 man. Tja geen gasten voor de lunch is dan geen noodzakelijk kwaad.

De bediening was uitermate correct, vriendelijk en gastvrij,het voelde aan als een mix van een sterrenrestaurant met eenvleugje nonchalanse en humor, het had papa kunnen zijn in zijn doen en laten en qua uiterlijk had hijer ook wel iets van weg .... Dan sta je toch ff raar te kijken, alsmensen zo opelkaar lijken.

Het eten was voortreffelijk, huisgemaakt ravioli en lasagne en de brut die we erbij dronken, uit de Franciacorte (een wijn/brut streek bij Brescia), paste er met dit weer goed bij. Na afloopvroeg ik uit pure nieuwsgierigheiden interesse of we nog even de keuken mochten zien en de 'keuken brigade' en ja hoor dat mocht.

Daar ontmoette we 'die mama' nogmaals en haar zoon (de chef). We lieten blijken dat we hadden genoten van de gerechten en we kregen zelfshet recept mee voor het maken van ravioli. Na 3 dikke zoenen van 'die mama' en de chef, keerden we zeer voldaan te voetterug. We informeerden of we hier ook vanavond konden eten, maar ze hadden al een reservering voor 70 mensen, dus dat werd bijna onmogelijk, bijna, als we ruim voor achten arriveerden en buiten op het terras wilden dineren dan ging dat. Dat vonden wij helemaal prima ......

De terugweg verliep naar ons idee sneller als heen en voor we het wisten waren we alweer in Crone gearriveerd. We gingen bij de plaatselijke kruidenier opzoek naar de meel die ons in het restaurant door 'die mama'was aanbevolen. 2 soorten meel stonden op het briefje, maar de kruidenier had maar 1 soort, dus morgen moeten we nog ff eldersinkopen zien te doen. Toen Gino, de kruidenier en (zijn dochter ?) Carla vernamen dat we de volgende ochtend al weer zouden vertrekken, vonden zij het erg jammer om dat te horen.Voor eenmooie herinnering gingen wemet elkaar op de foto !

De dag vloog voorbij, dit was 'la dolce vita' zoals we het ons hadden voorgesteld, op ons gemakje opstaan, hier wat eten, daar wat kletsen en wat bij het huisje in het zonnetje zitten enzo ....

Dus voor we het wisten, gingen we weer naarhet restaurant op de camping. Ook nu waren de gerechten bijzonder smakelijk en de prosecco uit de Veneto was ook heerlijk. Zo tegen 8 uur arriveerden de gasten uit Borghe. Dat was leuk om al die kwebbelende mensente zien arriveren en te aanschouwen !

Wij namen gepast afscheid van de bediening(Ricardo) en zijn vrouw 'die mama' en haar zoon en gingen bij Hotel Alpino (ons sleuteladresje) nog een kopje koffie met grappa drinken.

Mooier kan je je het niet voorstellen om zo de week af te sluiten.